TUTORING – SPOSÓB NA WSPIERANIE ROZWOJU UCZNIA

W polskiej szkole dominuje edukacja masowa, czyli taka, w której w centrum zainteresowania systemu i nauczyciela jest podstawa podstawowa. Uczniowie są oceniani ze stopnia opanowania podstawy programowej, nauczyciele są rozliczani z jej realizacji. W tym wszystkim łatwo zapomnieć jest o uczniu, o jego indywidualnych potrzebach, zainteresowaniach, talentach… Antidotum na tę sytuację może być TUTORING.

Co to jest tutoring?

Tutoring jest formą edukacji spersonalizowanej, czyli skoncentrowanej na uczniu. To dziecko jest w centrum zainteresowania tutora, czyli opiekuna, przewodnika. A nie z góry wyznaczony do zrealizowania program. Tutoring jest edukacją dopasowaną do indywidualnych potrzeb, mocnych stron, zainteresowań i pragnień danego ucznia.

Proces tutorski jest taką metodą pracy z tym uczniem, która pozwala na wydobywanie potencjału, który w nim drzemie, na odkrywaniu jego talentów, motywacji, marzeń i dążeń. Na motywowaniu do realizowania własnych, samodzielnie sformułowanych celów. Na inspirowaniu do stawania się na drodze rozwoju osobistego coraz bardziej dojrzałym, odpowiedzialnym i świadomym siebie oraz swojej ścieżki edukacyjnej człowiekiem.

W trakcie regularnych spotkań tutora z dzieckiem, nazywanych tutorialami, prowadzony jest dialog ukierunkowany na rozwój osobisty ucznia i polegający na odkrywaniu i wykorzystywaniu jego potencjału. Celem tych spotkań jest uświadamianie podopiecznemu, jakie ma zasoby i możliwości oraz tego, co w związku z tym może zrobić. Tak, aby młody człowiek stawał się coraz bardziej autonomiczny, odpowiedzialny, pewny siebie i samodzielny. W ten sposób dziecko uczy się pracować w oparciu o wewnętrzną, a nie zewnętrzną motywację.

Jak wygląda proces tutorski?

Cały proces oparty jest na szczerej i autentycznej relacji tutora i dziecka, której podstawą jest zaufanie, wolność i wzajemny szacunek. Rozmowy odbywają się w formie dialogu i nie mają charakteru typowo nauczycielskiego, gdzie jedna ze stron dominuje nad drugą, używając języka wykładowego i pouczającego. Jest to raczej dialog przyjacielski, który prowadzi do formułowania własnych opinii i spostrzeżeń przez podopiecznego.

W proces mogą być wplecione też różnego rodzaju ćwiczenia, gry i zabawy, dobrane do indywidualnych cech, potrzeb i wieku ucznia, wspomagające wzajemne poznanie, określenie celów dziecka, czy uświadomienie mu tego, co dla niego ważne.

W procesie tym tutor jest towarzyszem, który pomaga podopiecznemu odkrywać jego wewnętrzny potencjał. Jest inspiratorem, który zadaje czasem trudne pytania, zmusza do myślenia i szukania rozwiązań, ukierunkowuje, wspiera i motywuje do działania. Jest przewodnikiem, który dzieli się swoim doświadczeniem, jeśli jest taka potrzeba i pokazuje możliwe kierunki rozwoju.

Dla kogo jest tutoring?

W zasadzie dla każdego dziecka i młodego człowieka. Jedynym warunkiem przystąpienia do procesu tutorskiego jest dobrowolna chęć podopiecznego. Jest ona bardzo istotna, bo to z niej rodzi się konieczne tu zaangażowanie. Źródłem współczesnego tutoringu (choć jego korzenie sięgają tak naprawdę starożytnych czasów sokratejskich!) jest tutoring akademicki, który wspaniale funkcjonuje na uczelniach angielskich.

Są również tutorzy, którzy zajmują się pracą z dziećmi w wieku przedszkolnym, przy czym konieczne jest wtedy dobranie odpowiednich sposobów i metod pracy z nimi, głównie pracy przez zabawę. Moja specjalizacja to dzieci i młodzież od IV klasy szkoły podstawowej do IV klasy szkoły średniej, czyli do matury.

Dlaczego warto znaleźć dziecku tutora?

Przede wszystkim celem tego procesu jest rozwój ucznia. Jeśli uczeń jest w ten proces zaangażowany, to czerpie z niego naprawdę wiele. Odkrywa w sobie nieodkryte, nieuświadomione, przykryte bieżącymi sprawami (takimi jak sprawdziany, egzaminy, oceny itd.) pokłady drzemiących w nim talentów. Bardzo często uświadamia sobie, co jest dla niego naprawdę ważne, na czym mu w życiu zależy i w czym chce się rozwijać. Być może na co dzień, w natłoku różnych codziennych spraw, wcale by się nad tym nie zastanowił. Tutor go do tego zastanowienia motywuje.

I przede wszystkim, w trakcie procesu tutorskiego uczeń samodzielnie, (choć przy wsparciu tutora), wyznacza sobie cele, które chce realizować. Mogą to być cele większe lub mniejsze, bliższe lub dalsze, bardziej lub mniej ambitne, ale wszystkie ostatecznie składają się na taki rozwój ucznia, który na danym etapie życia jest dla niego najbardziej optymalny.

Wartością dodaną spotkań tutorskich (i tak naprawdę ich fundamentem) jest też relacja, która nawiązuje się między tutorem i podopiecznym. Tylko w takiej bezpiecznej, pełnej szacunku i sympatii, zrozumienia i wiary w podopiecznego relacji może się dokonywać prawdziwy rozwój ucznia wypływający z jego wewnętrznej motywacji.

Bo edukacja to relacja. I rozwój to relacja.

INNE WPISY, KTÓRE MOGĄ CIĘ ZAINTERESOWAĆ:

O EDUKACJI SPERSONALIZOWANEJ

JAK UCZY SIĘ MÓZG

NASTAWIENIE DO NAUKI